Wim was een man van cultuur, traditie en geschiedenis. Hij was medeoprichter en hoofdredacteur van het Limburgs Schutterstijdschrift en zette zich jarenlang in voor het schutterswezen. Verder had hij een passie voor genealogie en lokale historie.

Zijn leven was rijk aan verhalen, doorzettingsvermogen en toewijding. Het werd gekenmerkt door zijn liefde voor de familie, zijn karakteristieke humor en zijn gevoel voor eer en traditie.

Wim Pijpers werd op vrijdag 8 augustus 2025 begeleidt naar zijn laatste rustplaats.

Binnen het federatiebestuur werd het besluit genomen om Wim Pijpers te waarderen met de 14^e waarderingsonderscheiding van de Oud-Limburgse Schuttersfederatie,. Gezien de gezondheid van Wim Pijpers was het niet mogelijk om deze waarderingsonderscheiding tijdig uit te reiken en werd hij tijdens de uitvaart postuum gehuldigd met deze waarderingsonderscheiding door Luc Wolters.

Wim, dank voor al jouw bewezen diensten, het Limburgs Schutterstijdschrift blijft jouw kindje. Wim, rust zacht en Els en familie sterkte in deze moeilijke tijd.

Bernie van Lierop

Met Wim Pijpers verliest de schutterswereld een initiatiefrijk en positief-kritisch beschouwer. Wim diende als beroepsmilitair bij de Koninklijke Landmacht, in het bijzonder bij de Geneeskundige Dienst.

Vanuit die hoedanigheid was hij in 1987 secretaris van de Stichting SAS geworden. Hij verbaasde zich erover dat de schutters geen eigen tijdschrift hadden, terwijl hijzelf sinds kort hoofdredacteur van De Limburgse Jager was. Hij verzamelde enkele deskundigen om zich heen om in 1988 het Limburgs Schutterstijdschrift (LS) ten doop te houden. Bij het verschijnen van het eerste nummer liet hij optekenen: “Ik hou zoveel van Limburg dat ik blij ben dat er twee van zijn”.

In de tijd dat er nog geen internet of email bestond, was het publiceren van een tijdschrift een grote uitdaging. Berichten kwamen nog per post, handgeschreven, met de typemachine of toch al een printje van de PC. Foto’s werden nog met een rolletje geschoten. Wim bracht vanuit Heythuysen alles bijeen en maakte zelfs de lay out aan de hand van tekststroken met foto’s.

Het LS bracht schuttersnieuws en bood ook onafhankelijke artikelen, die ook kritisch van aard konden zijn. De problemen met het lood en het schieten kwamen aan bod.

Daarnaast koos het LS voor emancipatie van de vrouw, ook onder de buks. Daarmee stond het LS mede aan de basis van het Marketentstertreffen en het Limburgs Dames Schuttersfeest, later ook van d’n Um als winnaarstrofee. Ook was er aandacht voor de jeugd. Er kwamen aparte schutterskalenders en zelfs jaarlijkse themadagen met voor de schutters interessante onderwerpen. Qua opinievorming liep het LS soms voor de muziek uit, zodat een journalist de rol van militair Wim en zijn redactie kwalificeerde als “een kapitein en drie doctorandussen”.

Wim was nooit bang om de knuppel in het hoenderhok te gooien. Zelf heeft hij vooral ook historisch onderzoek naar de geschiedenis van het OLS gedaan.

Het LS kreeg in 1994 een prijs voor grensoverschrijdende samenwerking, terwijl Wim in 2006 Koningin Beatrix en Kroonprins Filip mee mocht ontvangen bij het bezoek aan het OLS. Het bleef niet bij het LS alleen; hij stelde met Jos Gerits een boekwerk samen b.g.v. het OLS in Voerendaal (1994) evenals het rijk geïllustreerde In optocht tonen wij ons trots.

Vervolgens schreef hij nog een jubileumboek voor schutterij Sint-Andreas Melick. Met het OLS in zijn oude woonplaats Heythuysen in 2025 en de OLS-winst in Wims nieuwe woonplaats Melick heeft het ‘Oud-Limburgs’ Wim als het ware ingehaald. Na een periode met gerede gezondheidsproblemen is hij nu tot rust gekomen.

In het laatste half jaar van zijn leven is nog herhaaldelijk gepoogd een afspraak te maken, maar telkens liet de broze gezondheid van Wim dit niet toe.

Daarom is tijdens de uitvaartdienst op 8 augustus namens de Oud-Limburgse Schuttersfederatie postuum de Waarderingsmedaille uitgereikt. Wim heeft als secretaris van de SAS en vooral als hoofdredacteur van het Limburgs Schutterstijdschrift (1988-2004) – en sindsdien als redacteur – veel voor het schutterswezen betekend. Een hartelijk dankjewel is daarom uitermate op z’n plaats. De Waarderingsmedaille brengt dit tot uitdrukking.

Luc Wolters